Balada de Mignon





¿Conoces tú la tierra que al azahar perfuma
do en verde oscuro brillan naranjas de oro y miel,
donde no empaña el cielo caliginosa bruma
y entrelazados crecen el mirto y el laurel?
¿No la conoces? dime.
Es allí, es allí
donde anhelo ir contigo
a vivir junto a ti.

¿Conoces tú el palacio que un rey pomposo habita,
con pórtico y salones que alumbra tanta luz?
Y príncipes de mármol, que al verme: «¡Pobrecita!
diránme; ¿qué te has hecho? ¿de dónde vienes tú?»
Es allí, es allí
do quiero estar contigo
y vivir junto a ti.

¿Conoces tú aquel monte que une al abismo un puente,
que escalan las acémilas en lenta procesión,
donde retumba el trueno e hidrópico el torrente
se precipita altísimo con resonante son?
¿Conócelo, oh maestro?
Por ahí, por ahí
anhelo irme contigo
a vivir junto a ti.

Johann Wolfgang von Goethe

Comentarios

ELILUC ha dicho que…
Hermoso poema lleno de nostalgia!
un abrazo
Martine ha dicho que…
T'enyoro, Musa..
Goethe... i aquest Poema que dòna ganes de fugir d'aquests cels grisos i buscar altres contrades a l'encontre de vells somnis..

Dolços petons, U.. Amiga.

Entradas populares de este blog

Oda a la bella desnuda

MARE VULL SER PESCADOR

La puerta